Υπήρξαν αντιδράσεις από φοιτητές ότι δεν έπρεπε το Μεξικό με την φτωχή οικονομία να αναλάβει αυτό το μεγάλο βάρος της οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά οι αγώνες έγιναν με απόλυτη επιτυχία.

Ο λόγος για τις εκπληκτικές αποδόσεις των αθλητών ήταν το μεγάλο υψόμετρο της πόλης (2.240 μέτρα) και ο ελαστικός τάπητας του στίβου. Το πιο σημαντικό ρεκόρ που κυριολεκτικά σημάδεψε αυτούς του αγώνες ήταν του αμερικανού Μπομπ Μπήμον με άλμα 8,90 μέτρα στο άλμα σε μήκος και που καταρρίφθηκε μόλις το 1991 από τον επίσης αμερικανό Μάικ Πάουελ. Φυσικά οι συνθήκες της πόλης του Μεξικού ήταν πολύ πιο δύσκολες για τους αθλητές των δρόμων αντοχής.

Στην δισκοβολία επικράτησε και πάλι ο αμερικανός Αλ Έρτερ και κατέκτησε το τέταρτο συνεχόμενο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, ένα ρεκόρ ακατάριπτο μέχρι σήμερα. Επανάσταση στο άλμα εις ύψος, όπου ο αμερικανός Ντικ Φόσμπερυ περνάει τον πήχη με την πλάτη, ξαφνιάζει τους πάντες και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Έκτοτε ο παλμός αυτός καθιερώθηκε και φέρει το όνομά του.

Ήταν η πέμπτη συμμετοχή σε Ολυμπιάδα για τον σοβιετικό άλτη του μήκους Ιγκόρ Οβανεσιάν. Στο άλμα τριπλούν ο μεγάλος Σοβιετικός Βίκτωρ Σανέγιεφ πέτυχε την πρώτη από τις τρεις συνεχόμενες ολυμπιακές του νίκες και μάλιστα με παγκόσμιο ρεκόρ.

Σάρωσαν οι αφρικανοί στους δρόμους αντοχής αρχίζοντας μια μεγάλη παράδοση με την Κένυα να παίρνει τρία χρυσά μετάλλια, την Αιθιοπία να κερδίζει για τρίτη συνεχόμενη φορά τον μαραθώνιο και με την Τυνησία να κερδίζει τα 5.000 μ.

Η Ελλάδα ακούμπησε ένα μετάλλιο με τον Χρήστο Παπανικολάου να έρχεται τέταρτος στο άλμα επί κοντώ με 5,35 μ. Ο ίδιος κατέρριψε λίγο αργότερα το παγκόσμιο ρεκόρ με εκείνο το αξέχαστο 5,49 μ. Το χάλκινο μετάλλιο όμως ήρθε από τον παλαιστή της ελληνορωμαϊκής Πέτρο Γαλακτόπουλο στην κατηγορία των 70 κιλών. Πήραμε ακόμα και δύο τέταρτες θέσεις στην πάλη με τους Καρυπίδη και Μοσχίδη.

Πρώτη στον πίνακα των μεταλλίων η ομάδα των ΗΠΑ, με δεύτερη την Σοβιετική Ένωση και μετά Ιαπωνία, Ουγγαρία και Α. Γερμανία. Η τελευταία άρχισε να δείχνει την δύναμή της. Συνολικά μετείχαν 112 χώρες με 6.000 άνδρες αθλητές και 1.300 γυναίκες.

Οι Αμερικανοί σάρωσαν στους δρόμους ταχύτητας με εκπληκτικά για την εποχή παγκόσμια ρεκόρ στα 100μ. (9,95), 200μ. (19,83), και 400μ. (43,86). Ανερχόμενη δύναμη στους δρόμους αντοχής αναδείχθηκε η Κένυα.

Οι δύο πρώτοι νικητές στα 200 μ. ήταν νέγροι της ομάδας των ΗΠΑ και στην τελετή απονομής πήγαν ξυπόλυτοι και ύψωσαν την γροθιά τους την ώρα που παιζόταν ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ σαν επίδειξη δύναμης των νέγρων αθλητών. Η συνέχεια ήταν όμως άσχημη αφού η υποδοχή τους στην πατρίδα και η μετέπειτα πορεία τους ήταν προβληματική. Ήταν ίσως η πρώτη πολιτική εκδήλωση σε ολυμπιακούς αγώνες. Ακολούθησαν όμως στα επόμενα χρόνια πολλές.

Ο χρυσός κενυάτης νικητής στα 1.500 μ. Κιπ Κέινο, είχε και μια άλλη μεγάλη επιτυχία καθώς η γυναίκα του έφερε την ημέρα της νίκης του στον κόσμο την τρίτη κόρη, που αργότερα την ονόμασε Ολυμπία.

Μεγάλη νίκη - έκπληξη των μεξικάνων στις καταδύσεις με τον 17χρονο Φελίπε Πέπε Γκονζάλες. Ο αμερικανός προπονητής του έπεσε από την χαρά του στην πισίνα με το χέρι στον γύψο.