Το 1931 αποφασίστηκε η ανάθεση αυτής της Ολυμπιάδας στο Βερολίνο. Ο Χίτλερ, που πήρε την εξουσία το 1933, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτούς τους αγώνες. Θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για την προπαγάνδα του. Έδωσε εντολή για κατασκευή νέου σταδίου με 100.000 θέσεις. Οι προσπάθειες που έκανε να αποκλείσει νέγρους και εβραίους από τους αγώνες βρήκε την σθεναρή αντίδραση των ΗΠΑ και τελικά εγκαταλείφθηκε.

Η οργάνωση των αγώνων άφησε εποχή. Για πρώτη φορά έγινε λαμπαδηδρομία με πρώτο λαμπαδηδρόμο τον έλληνα Κώστα Κονδύλη. Το αθάνατο ολυμπιακό φως εισήλθε στο στάδιο του Βερολίνου στις 1 Αυγούστου 1936. Η τεχνολογική και πολιτιστική κάλυψη των αγώνων ήταν εκπληκτική. Ήταν οι πρώτοι αγώνες που καλύφθηκαν από την τηλεόραση, είχαν άρτια δημοσιογραφική κάλυψη και δόθηκαν πολλές παραστάσεις και συναυλίες στην διάρκεια των αγώνων. Το ολυμπιακό χωριό ακόμα ήταν καλύτερο και από εκείνο του Λος Άντζελες.

Ο Χίτλερ υποσχέθηκε την ειρήνη χτυπώντας την τεράστια καμπάνα που ήταν και το σύμβολο των αγώνων και αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες περιστέρια να πετάξουν στην εντυπωσιακή τελετή έναρξης, αλλά δεν κράτησε τον λόγο του λίγα χρόνια αργότερα. Ο έλληνας Ολυμπιονίκης, μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης, σε βαθιά γεράματα, ντυμένος τσολιάς παρέλασε πρώτος στο στάδιο και προσέφερε στον Χίτλερ κλάδο ελαίας.

Η μεγάλη μορφή των αγώνων ήταν αναμφισβήτητα ο νέγρος αμερικάνος Τζέσι Όουενς, ο άνθρωπος που άφησε εποχή, ταπείνωσε τον Χίτλερ και τον ανάγκασε να φύγει από το στάδιο για να αποφύγει έτσι την απονομή του χρυσού μεταλλίου σε έναν νέγρο αθλητή. Τον άθλο του Όουενς επανέλαβε μισό αιώνα αργότερα ένας άλλος νέγρος, ο Καρλ Λιούις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες.

Ο Όουενς κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στα 100μ., στα 200μ., στο μήκος και στην σκυταλοδρομία 4Χ100. Στον μαραθώνιο κέρδισε με ιαπωνική σημαία, λόγω κατοχής της χώρας του, ένας κορεάτης, ο Κιτάι Σον. Ήταν ο ίδιος που το 1988 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ έφερε την ολυμπιακή φλόγα στο στάδιο.

Ελληνικές επιτυχίες ήταν η 6η θέση του Χρήστου Μάντικα στα 400 εμπόδια, η επίσης 6^η θέση του Νίκου Σύλλα στη δισκοβολία και η 4^η του Παπαδήμα στη σκοποβολή.

Την ίδια χρονιά έχασε την μάχη με τον θάνατο ο αναβιωτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο γάλλος βαρόνος Πιερ Ντε Κουμπερτέν. Στην Αρχαία Ολυμπία υπάρχει μνημείο στην μνήμη του, όπου και αναπαύεται η καρδιά του σύμφωνα με την επιθυμία του.

Αμερικανοί, βρετανοί και φινλανδοί κυριάρχησαν και πάλι στα αγωνίσματα του στίβου, ενώ μικρή παρουσία είχε και η διοργανώτρια Γερμανία και πολύ καλή ήταν γενικά η παρουσία της Ουγγαρίας. Στα μετάλλια πήρε την πρώτη θέση η Γερμανία και ακολούθησαν ΗΠΑ, Ουγγαρία, Ιταλία και Φινλανδία.

Ο μεγάλος Όουενς δεν είχε όμως την τύχη των σημερινών θρυλικών μορφών του Ολυμπισμού. Για να κερδίσει τα προς το ζην αναγκάζονταν αργότερα να παίρνει μέρος σε αγώνες με σκυλιά, άλογα κ.ά.

Οι Γερμανοί ηττήθηκαν στους τελικούς του χόκεϊ επί χόρτου από τους ινδούς, που αγωνίζονταν με την αγγλική σημαία και του πόλο από τους Ούγγρους που είχαν μάλιστα και έναν ανάπηρο στην ομάδα τους, τον Ολιβερ Χάλαζι.

"Ραντεβού το 1940 στο Τόκιο", έγραφε ο φωτεινός πίνακας του σταδίου. Το ραντεβού αυτό όμως έγινε μόλις 28 χρόνια αργότερα, το 1964. Οι 12^οι και οι 13^οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που έπρεπε να γίνουν το 1940 και το 1944 αντίστοιχα, δεν έγιναν ποτέ. Πολλά μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου αθλητισμού πολέμησαν και βρήκαν φρικτό θάνατο στα πεδία των μαχών. Η αρχαία ελληνική σοφία που ήθελε να σταματάν οι εχθροπραξίες προς τιμήν των Ολυμπιακών Αγώνων δεν ίσχυσε και τώρα όπως και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.