Πέτυχαν τη διοργάνωση μιας ιστορικής Ολυμπιάδας. Με εντυπωσιακές τελετές έναρξης και λήξης, με θαυμάσιες εγκαταστάσεις, με άρτια τεχνική οργάνωση και με άριστο κοινό μετέτρεψαν τους αγώνες σε μια αληθινή φιέστα με υπέροχο θέαμα και έντονο και σκληρό συναγωνισμό και πραγματικά εντυπωσίασαν.

Ήταν η πρώτη φορά που το Ολυμπιακό Χωριό λειτούργησε κανονικά και έκτοτε θα είναι ένα αναπόσπαστο μέρος κάθε Ολυμπιάδας. Βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη του φίλαθλου πνεύματος.

Από τις μεγάλες μορφές των Αγώνων ήταν ο αμερικανός αθλητής William Arthur Carr, που αν και είχε μεγάλα κατάγματα στους αστραγάλους του από την εφηβική ηλικία, κέρδισε τα 400μ. με νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Ένα χρόνο αργότερα, έμεινε ανάπηρος στα πόδια από ένα ατύχημα με τραμ. Ένας αργεντινός εφημεριδοπώλης κέρδισε τον μαραθώνιο δρόμο.

Οι Φινλανδοί φημίζονται για την οικογενειακή τους παράδοση στα σπορ. Έτσι λοιπόν, ο χρυσός νικητής στο ακόντιο και ο αργυρός στο δέκαθλο ήταν γιοι του Βέρνερ Γιάρβινεν, Ολυμπιονίκη το 1906 στην δισκοβολία. Στο ακοντισμό οι Φινλανδοί είχαν τριπλή επιτυχία.

Μεγάλη μορφή των Αγώνων ήταν όμως και ο εκφωνητής Bill Henry, που από τα μεγάφωνα έδωσε τη δική του χροιά στους αγώνες. Ένας γιαπωνέζος, ο Ναμπού, κέρδισε το χρυσό στο τριπλούν και το χάλκινο στο άλμα εις μήκος και είναι ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία που κατείχε ταυτόχρονα τα παγκόσμια ρεκόρ του τριπλούν και τους άλματος εις μήκος.

Από τις πρώτες γυναικείες μεγάλες μορφές στον στίβο ήταν και η αμερικανίδα Μίλντρεντ Ντίντρικσον, που κέρδισε τα 80μ. με εμπόδια και τον ακοντισμό και πήρε το αργυρό μετάλλιο στο άλμα εις ύψος. Ήταν το άδοξο τέλος για τον μεγάλο Paovo Nurmi. Είχε πάει στις ΗΠΑ για να τρέξει στον μαραθώνιο, αλλά τον κατηγόρησαν για κάποια επιπλέον χρηματικά ποσά που φέρεται ότι είχε πάρει και ακυρώθηκε η συμμετοχή του. Αργότερα θα ανάψει στο Ελσίνκι την ολυμπιακή φλόγα το 1952.

Η ελληνική αποστολή δεν πήρε πάλι μετάλλιο, αλλά είχαμε δύο πλασαρίσματα στην εξάδα της πάλης. Σαρωτική η κυριαρχία των αμερικανών στα αγωνίσματα του στίβου με μόνους ικανούς να τους συναγωνιστούν τους βρετανούς και τους Φινλανδούς. Μεγάλη η κυριαρχία των αμερικανίδων και στον γυναικείο στίβο.

Οι γιαπωνέζοι εντυπωσίασαν στην κολύμβηση και στα άλματα και οι Ούγγροι άρχισαν την μακρόχρονη παράδοσή τους στο πόλο. Οι αμερικανοί σάρωσαν όπως ήταν επόμενο στα μετάλλια, με δεύτερους τους ιταλούς και μετά γάλλους, σουηδούς και γιαπωνέζους.

Ένα από τα μεγαλύτερα σοκ στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων παίχτηκε στο Λος Άντζελες. Μια πολωνέζα ονόματι Στανισλάβα Βαλασίεβιτς είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ οικογενειακά και άλλαξε το όνομά της σε Στέλλα Γουόλς. Έτρεχε στο σπριντ και ήταν η πρώτη γυναίκα που έσπασε το φράγμα των 11 δευτερολέπτων στα 100μ. Τελικά αγωνίστηκε με τα χρώματα της Πολωνίας και πήρε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. Στις 4/10/1980 όμως, σε ηλικία 69 ετών, η Στέλλα Γουόλς σκοτώνεται ενώ γίνεται ληστεία σε ένα κατάστημα στο Κλίβελαντ. Η νεκροψία έδειξε ότι ήταν άνδρας.

Στα 400μ. με εμπόδια ένας ιρλανδός έριξε ένας εμπόδιο στη διαδρομή και έχασε έτσι την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο. Άλλοι κανονισμοί ίσχυαν τότε.