1900 - Παρίσι

Οι Δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν λοιπόν στο Παρίσι, την πατρίδα του Πιέρ Ντε Κουμπερτέν. Υπήρχε μεγάλη συμμετοχή και πολλές καλές επιδόσεις. Οι αδυναμίες όμως οι οργανωτικές ήταν πάρα πολλές και οι γάλλοι δεν έδωσαν την δέουσα σοβαρότητα και σημασία στους αγώνες. Η Εμπορική Διεθνής Έκθεση του Παρισιού που γινόταν παράλληλα και τα επίσημα εγκαίνια του Πύργου του ’ϊφελ επισκίασαν τους αγώνες και τους μετέτρεψαν σε πανηγύρι.

Ενδεικτικά της έλλειψης σοβαρότητας και της κακής οργάνωσης και πληροφόρησης ήταν και τα παρακάτω : οι αμερικανοί αθλητές νόμιζαν ότι θα συμμετείχαν στο Παρίσι σε διεθνές μήτινγκ επ' ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης του Παρισιού ! Η πλειοψηφία των παριζιάνων δεν ήξερε τι ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και φυσικά ότι γίνονταν στην χώρα τους !

Η προετοιμασία των αγώνων ανατέθηκε στη Γαλλική Αθλητική Ομοσπονδία με πρόεδρο τον Ντανιέλ Μεριλόν, που είχε να αντιμετωπίσει πάρα πολλά προβλήματα. Το βασικότερο ήταν ότι δεν υπήρχε πουθενά στη Γαλλία στάδιο για να γίνουν οι αγώνες, οι οποίοι τελικά φιλοξενήθηκαν στις εγκαταστάσεις του γαλλικού ιππικού ομίλου. Τα αποτελέσματα ; Τραγικά. Οι αθλητές έτρεχαν σε χορτάρι, ενώ πολλές βολές στην δισκοβολία και τον ακοντισμό έμεναν κρεμασμένες στα κλαδιά των δένδρων!

Ο άνθρωπος που θυσιάστηκε για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν, πρόεδρος πλέον της ΔΟΕ, που ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια εξέλιξη, παραιτήθηκε από την οργανωτική επιτροπή δηλώνοντας λυπημένος : "Καλή η προσπάθεια, ικανοποιητικά τα αποτελέσματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι επρόκειτο για ολυμπιακούς αγώνες". Δεν είχαν άδικο όσοι είπαν ότι είναι θαύμα πως μετά την αποτυχία αυτή ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων επέζησε.

Οι αμερικανοί είχαν αρχίσει ήδη να ξεχωρίζουν για τον επαγγελματισμό και την οργάνωσή τους και συμμετείχαν συνήθως με αθλητικές ομάδες πανεπιστημίων της χώρας τους. Οι Βρετανοί ξεχώρισαν από τότε στους δρόμους ημιαντοχής, αρχίζοντας μία μεγάλη παράδοση που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Πήραν μέρος 1.066 αθλητές από 20 χώρες, από τους οποίους 6 γυναίκες !

Η ελληνική αποστολή είχε μόνο τέσσερα άτομα : Βερσής Σωτ., Παρασκευόπουλος Παν., Γεωργιάδης Ιωάν. και Καράκαλος Τηλ. Αιτία ο πόλεμος του 1897 και η έλλειψη σωστής οργάνωσης και προετοιμασίας. Μορφή των αγώνων ο αμερικανός ’λβιν Κρένζλαϊν με τέσσερα χρυσά μετάλλια στα 60μ., 200μ. 110 εμπόδια και στο άλμα εις μήκος.

Κυριακή έγινε το αγώνισμα των 800μ. και δύο αμερικανοί αθλητές δεν πήραν μέρος, γιατί ήταν ημέρα ανάπαυσης και προσευχής! Νικητής στον μαραθώνιο ήταν ο γάλλος Μισέλ Τατού (επάγγελμα διανομέας ψωμιού στα σπίτια) και η νίκη του πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους Γάλλους φιλάθλους. Στον μαραθώνιο είχαν πάρει μέρος 19 αθλητές και τερμάτισαν οι 8.

Η Ελλάδα πήρε την 5η θέση στη δισκοβολία και στη σφαιροβολία με τον Παναγιώτη Παρασκευόπουλο. Οι Έλληνες ξιφομάχοι Γιάννης Γεωργιάδης και Τηλέμαχος Καράκαλος αποκλείστηκαν από τους κριτές σαν πολλοί επιθετικοί.

Οι Αμερικανοί πήραν 17 χρυσά μετάλλια στα 22 αγωνίσματα του στίβου. Στα υπόλοιπα αθλήματα επικράτησαν οι γάλλοι (10 χρυσά) και οι Βρετανοί (9 χρυσά).

Το Παρασκήνιο των Αγώνων

Για το αγώνισμα των 400μ. με εμπόδια οι διοργανωτές χρησιμοποίησαν τηλεφωνικούς στύλους μήκους εννέα μέτρων. Ο πιο μικρός ολυμπιονίκης σ' όλη την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ένας επτάχρονος ολλανδός που συμμετείχε στην ομάδα κωπηλασία της χώρας του.

Μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων ο αμερικανός Ρέι Εουρι, κατόρθωσε με φοβερή θέληση και κουράγιο να ξεφύγει από το αναπηρικό καροτσάκι του, να περπατήσει και να κατακτήσει οκτώ χρυσά μετάλλια στο άλμα εις μήκος και στο ύψος άνευ φοράς σε ολυμπιακούς αγώνες.

 

back.gif (9867 bytes)

Επιστροφή